راز عجیب خم شدن مایکل جکسون در رقص هایش لو رفت

دستاوردهای مایکل جکسون در دنیای موسیقی دست نیافتنی و افسانه ای هستند: وی اولین هنرمندی بود که در یک شب ۸ جایزه گرمی را به خانه برد و اولین خواننده ای بود که در عرض یک هفته بیش از یک میلیون آهنگ او به صورت دیجیتال به فروش رفت. تاثیر مایکل جکسون بر دنیای رقص نیز غیرقابل انکار است. طرفداران او در سراسر جهان همواره سعی داشته اند که حرکات خاص رقص او به خصوص رقص ویژه و انحصاری او با نام «مون واک» (moonwalk) را تقلید کنند که با درجات متفاوتی از موفقیت همراه بوده است. اگر چه وی حرکات بی نظیر و فوق العاده ای هنگام اجرای برنامه داشت اما یکی از حرکات خاص او تمامی جهانیان را حیرت زده کرد: حرکت خم شدن بیش از حد معمولی که قانون جاذبه را به سخره گرفته و او اولین بار این حرکت را در یک موزیک ویدیو با نام «Smooth Criminal» در سال ۱۹۸۸ به دنیا معرفی کرد

در یکی از لحظات این موزیک ویدیو، مایکل جکسون و تعدادی از رقصنده های همراه او خم شده و میزان این خم شدگی حدود ۴۵ درجه است در حالی که کمر آن ها راست بوده و پاهایشان به صورت صاف به زمین چسبیده است و بعد از مکثی کوتاه، ظاهراً بدون هیچ تلاش و مشکلی به حالت عادی باز می گردند. کاملاً مشخص است که قرار گرفتن حتی در زاویه ۳۰ درجه ای نیز با چنین روشی باعث زمین خوردن فرد و در واقع برخورد صورت او با زمین خواهیم بود اما چگونه مایکل جکسون و همراهانش توانستند چنین حرکت خارق العاده ای انجام دهند؟! یک جراح اعصاب و از طرفداران قدیمی مایکل جکسون به نام دکتر نیشانت یاگنیک در مرکز تحقیقاتی و آموزشی چاندیگار در هند در این باره چنین می گوید:” او قانون جاذبه را به سخره گرفته بود”.

یکی از همکاران او به نام دکتر مانجول تریپاتی در این باره چنین می گوید:” شما می توانید ۲۵ تا ۳۰ درجه به سمت جلو خم شوید و بعد از آن با صورت به زمین خواهید افتاد. من سعی کردم این کار را انجام دهم و روی زمین افتادم”. یاگنیک و تریپاتی که از حرکت خارق العاده و ظاهراً فراانسانی مایکل جکسون تحت تاثیر قرار گرفته بودند تحقیقات در مورد این که چگونه وی توانسته چنین کاری را بکند شروع کردند. آن ها به همراه همکارانشان تحقیقاتی از دیدگاه جراحان مغز و اعصاب در این مورد را روز گذشته منتشر کردند. وقتی که بدن انسان به سمت جلو خم می شود و پشت در حالت کاملاً صاف قرار دارد، ماهیچه هایی که در امتداد ستون فقرات  قرار دارند مانند کابل عمل کرده و نقش حمایتی و نگهدارنده را برای بدن ایفا می کنند.

اما وقتی که تمرکز خم شدن روی مچ پاها می افتد، این ماهیچه ها مرکز اصلی تحمل این وزن و فشار نیستند و نمی توانند آن حمایتی که باید را از بدن در این حالت داشته باشند. بدین ترتیب فشار در چنین حالتی بیشتر بر روی تاندون آشیل و ماهیچه ساق پا متمرکز بوده که برای چنین نقشی ساخته نشده اند. آن ها در تحقیقات خود به این شرح چنین شرایطی را توصیف کرده اند:” این موضوع امکان خم شدن با کمک مفاصل مچ پا را در حالت صاف ماندن کمر در زاویه بسیار محدودی میسر می سازد، جز این که مایکل جکسون باشید. برخی از رقصنده های بسیار آموزش دیده و باتجربه که مرکز ثقل بدن قدرتمندی دارند می توانند حداکثر ۲۵ تا ۳۰ درجه در چنین حرکتی به سمت جلو خم شوند”.

بدینسان/