چگونه در زمان نیروی هوایی باب راس به یک نقاشی حرفه ای شد؟

این هنرمند قبل از اینکه عشق خود به مناظر را در «لذت نقاشی» با مخاطبان به اشتراک بگذارد، 20 سال از زندگی خود را در نیروی هوایی ایالات متحده گذراند.

باب راس بیشتر به‌خاطر آفروهای فرفری و «حادثه‌های شاد» به عنوان مجری برنامه «لذت نقاشی»، یک برنامه تلویزیونی آموزشی نیم ساعته که بیش از یک دهه از سال 1983 تا 1994 پخش شد، شناخته می‌شود. اما پیش از آن راس یکی از اعضای اصلی تلویزیون بود در سراسر کشور، او یک آمریکایی بودمربی آموزش نظامی نیروی هوایی،باب راس به‌خاطر لحن‌های آرام‌بخش و برس‌کاری سریع‌اش معروف است. دو دهه ای که او در نیروی هوایی ایالات متحده گذراند، کمتر شناخته شده است، جایی که قبل از بازنشستگی در سال 1981 به درجه استاد گروهبان رسیدبا این حال، خدمت سربازی راس دریچه ای به انتخاب های او و موفقیتی که در حرفه نقاشی خود پیدا کرد، می دهد. در دوران حضور در نیروی هوایی بود که عاشق کوه های آلاسکا شد و اولین قدم های هنری خود را برداشت. و این بیزاری او از نقش انضباطی بود که در نهایت در پایگاه ایفای کرد که منجر به رویکرد مهربان و ملایمی شد که او به عنوان یک مربی نقاشی پذیرفت.

پس از ثبت نام در نیروی هوایی، راس به آلاسکا فرستاده شد!

در حدود سال 1961،  باب راس 18 ساله در نیروی هوایی ثبت نام کرد. اما او به‌عنوان خلبانی آموزش نمی‌دید – ظاهراً قد او، شش فوت و دو و کف پای صاف این کار را غیرممکن می‌کرد ، با هواپیما کار نمی‌کرد. درعوض، به عنوان تکنسین مدارک پزشکی به او کار میز داده شد.

در ابتدا، کار نیروی هوایی راس او را در فلوریدا نگه داشت، جایی که او در آنجا بزرگ شده بود. اما در سال 1963 او به پایگاه نیروی هوایی Eielson، حدود 25 مایلی خارج از آلاسکا منتقل شد. این یک تغییر بود؛ راس بعداً در یکی از اپیزودهای شادی نقاشی اعتراف کرد که قبل از اینکه برف را ببیند 21 ساله بوده است.

خوشبختانه، محیط جدید او برای راس جذاب بود، او گفت که آلاسکا “زیباترین مناظر کوهستانی را دارد که من تا به حال دیده‌ام.” در طول حرفه نقاشی خود، حتی پس از ترک نیروی هوایی، او اغلب صحنه های آلاسکا را به تصویر می کشید.

باب راس به لطف نیروی هوایی به نقاشی معرفی شد!

راس به عنوان عضوی از نیروی هوایی توانست در یک کلاس نقاشی در ایالات متحده شرکت کند. باشگاهی که اولین باری بود که او نقاشی خواند. او به سبک تدریس انتزاعی که بر “تئوری رنگ و ترکیب بندی” متمرکز بود اهمیتی نمی داد، اما “به شما نمی گفت چگونه یک درخت را نقاشی کنید.” با این حال، او شکل هنری را دوست داشت. راس به کلاس های آموزشی ادامه داد و نقاشی بخش بزرگی از زندگی او شد. او سال‌ها بعد در یکی از قسمت‌های شادی نقاشی گفت: «به خانه می‌آمدم، کلاه کوچک سربازم را برمی‌داشتم، کلاه نقاشم را سر می‌گذاشتم.

راس با شیفت کاری در میخانه ای به درآمد نیروی هوایی خود اضافه کرد، جایی که او همچنین مناظری را که روی قوطی های طلایی نقاشی کرده بود به گردشگران می فروخت. در حوالی سال 1975، زمانی که در این شغل مشغول به کار بود، نمایش “جادوی نقاشی رنگ روغن” را به میزبانی نقاش ویلیام الکساندر دید. الکساندر از تکنیک “آلا پریما” یا “خیس بر خیس” استفاده می کرد. نقاشی‌هایی که به این روش انجام می‌شوند را می‌توان خیلی سریع تکمیل کرد، زیرا لایه‌های مختلف رنگ روغن را می‌توان بلافاصله به جای اینکه منتظر خشک شدن لایه‌ها بمانید، اعمال کرد.

راس با قدردانی از اینکه چگونه این روش می تواند به او کمک کند تا دیدگاه های هنری خود را زنده کند، به الکساندر به عنوان یکی از مربیان خود روی آورد. به لطف درس‌هایی که راس گرفت، و همچنین سخت‌کوشی و فداکاری‌اش، به نقطه‌ای رسید که توانست دو نقاشی را در وقت ناهار از وظایف نیروی هوایی خود به پایان برساند.

راس دوست نداشت که یک گروهبان “بد و سرسخت” در نیروی هوایی باشد

همانطور که او در نیروی هوایی در رتبه های بالاتری قرار گرفت، راس خوشحال نبود. در سال 1990 در مصاحبه ای با Orlando Sentinel، او در مورد زمان خود به عنوان گروهبان اول گفت: “من کسی بودم که شما را وادار می کردم توالت را تمیز کنید، کسی که شما را مجبور می کند تخت خود را مرتب کنید، کسی که بر سر شما فریاد می زند که چرا دیر کرده اید. کار کن.” او ظاهراً لقب “بابی را از بین ببرید” به دست آورد، اما متنفر بود که خود را “فرد بد و خشن” توصیف کند.

برای راس، نقاشی در زمانی که او در خدمت نبود راهی برای فرار بود. او در یکی از قسمت‌های برنامه‌اش گفت: «پس از یک روز سربازی به خانه می‌آمدم و یک نقاشی می‌کشیدم و می‌توانستم آن دنیایی را که می‌خواهم نقاشی کنم تمیز بود، درخشان بود، براق بود، زیبا بود، بدون آلودگی بود، هیچ کس ناراحت نمی شد  همه در این دنیا خوشحال بودند.

پس از بازنشستگی در سال 1981، راس توانست جنبه ملایم و دلسوز خود را به نمایش بگذارد، ابتدا به عنوان یک مربی دوره گرد با شرکت هنر جادویی الکساندر، سپس با کلاس های خود و نمایش در تلویزیون عمومی. این تلاش های جدید قبل از شروع به زمان نیاز داشتند، اما راس آنقدر مصمم بود که این مسیر را در زندگی دنبال کند که موهای صاف و طبیعی خود را صاف کرده بود تا مجبور نباشد برای کوتاه کردن هزینه ای بپردازد (او از مدل موهای حجیم بیزار شد، اما به ظاهرش بچسبد چون بخشی از ظاهر او بودتصویر زمانی که او به موفقیت دست یافت).

راس در مورد نقاشی گفت: “هر چیزی که بخواهید می توانید اینجا بسازید. این دنیای شماست.” او آنچه را که دوست داشت، و آنچه را که دوست نداشت، در زمان حضورش در نیروی هوایی به کار گرفت تا دنیایی از آموزش های نقاشی ملایم خلق کند که امروزه نیز مورد قدردانی قرار می گیرد.