علی نصیریان: اولین کارگردانی که به من یاد داد مقابل دوربین چه کنم، داریوش مهرجویی بود!…
علی نصیریان: اولین کارگردانی که به من یاد داد مقابل دوربین چه کنم، داریوش مهرجویی بود .
آنچنان در شوک قتل فجیع داریوش مهرجویی و همسرش، وحیده محمدیفر هستیم که دست و دلمان نمیرود مانند شیوه مرسوم مطبوعات به هنگام درگذشت یک هنرمند،به تهیه گزارش و گفتوگو بپردازیم،اما آنچه در ادامه میآید،بازخوانی بخشی از گفتههای علی نصیریان است درباره همکاری با مهرجویی.
دهه ۴۰ نصیریان جزو بازیگران شاخص تئاتر بود و گزینه خوبی برای کارگردان نوجویی که دنبال ساخت فیلمهایی از نوعی دیگر بود.
نمایشی روی صحنه بود که جوانی آراسته و به قول نصیریان خوش تیپ به دیدن آن آمد و بعد از اجرا گفتند او داریوش مهرجویی است که برای فیلمش دنبال بازیگر میگردد.
این جوان که در آمریکا فلسفه خوانده بود، تسلطی کامل به ادبیات ایران و جهان هم داشت و اینگونه بود که بخشی از بهترین فیلمهای سینمای ایران را با اقتباس یا برداشت از آثار شاخص ادبی ساخت.
او دوستی نزدیکی هم با غلامحسین ساعدی داشت، یکی از نمایشنامهنویسان به نام کشورمان. پس چه فرصتی بهتر که مهرجویی برای ساخت دومین فیلمش «گاو» سراغ نمایشنامهای از او برود و چه موقعیتی بهتر که با بازیگرانی همکاری کند که در تئاتر ریشه داشتند و در نمایشنامههای ساعدی بازی کرده بودند.
یکی از این بازیگران علی نصیریان بود و اینگونه شد که اولین همکاری مهرجویی و نصیریان در فیلم «گاو» رقم خورد. .
نصیریان حدود ۴۰ سال بعد زمانی که در «لامینور» برای چندمین بار با مهرجویی همکاری کرد، به مرور خاطراتی از اولین همکاریهای خود با این کارگردان پرداخت: . «قصه «گاو» از کتاب عزاداران بَیَل نوشته جناب غلامحسین ساعدی بود.
در سال ۳۶ مرکزی با عنوان اداره هنرهای دراماتیک تأسیس شد و از آن زمان ما با جناب ساعدی همکاری کردیم. ابتدا با یکسری نمایشنامه با مضمون مشروطه با هم کار کردیم تا اینکه یک شب آقای ساعدی با جوانی خوشرو به نام داریوش مهرجویی پیش ما آمدند و گفتند که ایشان میخواهند فیلم «گاو» را بسازند.
ما از شوق حس عجیبی پیدا کردیم و نمیدانستیم باید از خوشحالی چه کنیم. . البته قبلا در تلویزیون ایران،تئاترهایی را اجرا کرده بودیم که یکی از آنها همین نمایشنامه «گاو» بود. آقای آلاحمد از این اثر تمجید فراوانی کردند.
بعد از آنکه سناریوی فیلم نوشته شد، تازه متوجه شدیم مقوله سینما با تئاتر متفاوت است. داریوش مهرجویی تستهای فیلمی و سینمایی از ما گرفت و تمرینهایی برای ما گذاشت و سکانسهای پردیالوگ فیلم را در اداره تئاتر تمرین کردیم.