طنز زیبا از ارشمیدس در حمام. از کتاب مو لای درز فلسفه. نوشته: اردلان عطارپور

بدینسان:

معروف است که یکی از بزرگ‌ترین کشفیات ارشمیدس در حمام صورت گرفت و وی شوق‌زده؛ لخت مادرزاد، از حمام بیرون زد و فریاد کشید:

«یافتم؛ یافتم!»

روزی که ارشمیدس به حمام رفت، لابد چرک بود؛ اما، به جای این که کیسه بکشد، شروع به بازی و غوطه‌خوردن در آب کرد. پایین می‌رفت و بالا می‌آمد؛ باز پایین می‌رفت و بالا می‌آمد؛ خیلی آرام. یک بار دیگر که پایین رفت، یکهو از آب بیرون جست. فریاد کشید: “یافتم؛ یافتم!”

کسانی که حمام نرفته‌اند، نمی‌دانند که فریاد در حمام چه انعکاس پرابهت و چندباره‌ای دارد!

پژواک صدا در خود صدا می‌پیچد و باز ارشمیدس انگار که «مویش» را می‌کشند، از ته دل فریاد می‌زد: “یافتم؛ یافتم!”

اولین گمان این بود که:

ارشمیدس سنگ پا پیدا کرده است؛ اما، تا آن روز کسی برای سنگ پا این طور نعره نکشیده بود. آنهایی که به ارشمیدس نزدیک‌تر بودند، بی‌اختیار ذهن‌شان به ثروت و جواهری رفت که ارشمیدس از روی خوش‌شانسی و اتفاق آن را پیدا کرده است. فریاد در فریاد ارشمیدس انداختند:

“مال ماست؛ مال ماست!”

اما ارشمیدس بی‌اعتنا به همه‌چیز و همه‌کس و حتی لباس‌هایش، از سر شوق، لخت مادرزاد، از حمام بیرون زد.

صاحب حمام فقط یک فریاد کوتاه داشت:

“پس پول حمام چی؟”

بعد یکهو مثل تیر از ذهنش گذشت که ارشمیدس چیز باارزشی یافته و فریاد‌زنان به دنبالش افتاد:

“مال من است؛ مال من است!”

حمامی پس از این که دویست، سیصد متر به دنبال ارشمیدس دوید، دیگر کاملاً باورش شد که ارشمیدس چیز باارزشی پیدا کرده و حالا فریاد می‌زد: “دزد؛ دزد؛ بگیریدش!”

وقتی ارشمیدس از کنار بازار شهر گذشت، جمعیتی که از پی‌اش می‌دوید، به هجده نفر رسید؛ در حالی که ارشمیدس همچنان فریاد می‌زد:

“یافتم؛ یافتم!”

شمع‌فروشان و نعل‌بندان و خلاصه، کاسب‌کارها، از کسانی که به دنبال ارشمیدس بودند، می‌پرسیدند:

«مگر چه شده است؟» و آنها جواب می‌دادند:

«یافتش؛ یافتش!» و همین‌طور از پی ارشمیدس می‌دویدند.

پیرزنی گفت:

“چه بی‌حیاست این مرد!”😄😂😄

لاتی، به محض این که ارشمیدس را آن‌طور لخت مادرزاد دید، گفت:

“این چی‌چی پیدا کرده که باید حتماً لخت باشه؛ تا نشون بده؟!”😄😂😄

در سرکوی سگ‌بازها، آن جا که «کلبی»‌ها جمع می‌شدند، بالاخره جلوی ارشمیدس را گرفتند؛ لنگی به دور تنش پیچیدند.

پیرمردی نفس‌نفس‌زنان از راه رسید:

“من هفته ی قبل در حمام انگشتر طلایم را گم کردم؛ زنم شاهد است!”

حمامی هم رسید:

“منطقاً آن چه در حمام است، مال حمامی است.”

یکی از سوفسطائیان خواست با این نظر مخالفت کند، که مأمور دولت آمد:

“حرف بی‌حرف؛ این چیزها مال دولت است!”

مرد میانسالی از جمعیت گفت:

“قربان هنوز معلوم نیست چی‌چی هست!”

مأمور خود را از تک و تا نینداخت:

“پس زودتر معلوم کنید؛ تا بفهمیم صاحب چه چیزی هستیم؟!”😄😂😄

اما ارشمیدس که غافل از دور و برش بود، همین‌طور داد و فریاد می‌کرد:

“یافتم؛ یافتم…”

جمعیت که هر دم بیشتر می‌شد و کلافه بود، دسته‌جمعی فریاد زدند:

“آخه بگو چی ‌یافتی؟”

ارشمیدس با همان شور و حرارت، فریاد کرد:

“هر جسمی که در آب فرورود، به اندازه وزن مایع هم‌حجمش سبک می‌شود.”

مردم گفتند: “چی‌، چی گفتی؟”

ارشمیدس که از دقت و توجه مردم نسبت به مسائل علمی شوق‌زده شده بود، شمرده گفت:

“دقت کنید؛ ‌هر جسمی که در آب فرورود، به اندازه وزن مایع هم‌حجمش سبک می‌شود.”

همگی با هم گفتند:

«این مردک خر چه می‌گوید؟ دیوانه است!» و از دورش پراکنده شدند و ارشمیدس از دور صدای مردی را شنید که می‌گفت:

«هر جسمی که در آب فرورود، به اندازه ارشمیدس دیوانه نمی‌شود!» و صدای خنده مردم بلند شد!😄😂😄

فردای آن روز، بر سر در حمام یک تابلوی کوچک نصب شد؛ که روی آن با خط خوش یونانی نوشته شده بود:

“برای حفظ شئونات اخلاقی، از پذیرش دانشمندان و فلاسفه معذوریم!”😄😂😂