دلیل دست نیافتن انسان به فرازمینی ها مشخص شد

یک مطالعه جدید نشان می دهد که میدان های مغناطیسی قوی و غیرمنتظره در اطراف ستارگان خنک و کوچک به وجود می آیند. محققان در این پروژه مکانیسم داخلی را «جداسازی هسته-پوشش» نام گذاری کرده اند. این فرآیند در نهایت می تواند بر جستجوی حیات در دیگر مناطق کهکشان راه شیری تأثیر بگذارد.

لیرا کائو، دانشجوی کارشناسی ارشد نجوم در دانشگاه ایالتی اوهایو (OSU) و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: فیزیک ستاره‌ها می‌تواند پیامدهای شگفت‌انگیزی برای رشته‌های دیگر داشته باشد. ستارگانی که این مغناطیس تقویت شده را تجربه می کنند، احتمالاً سیارات خود را با تابش پرانرژی پر می کنند. پیش بینی می شود که این اثر برای میلیاردها سال بر روی برخی از ستاره ها باقی بماند. بنابراین، مهم است که بفهمیم این فرآیند چگونه بر ایده‌های ما در مورد سکونت‌پذیری تأثیر می‌گذارد.

این تشعشع می تواند سیارات مجاور را بسوزاند و باعث بجوش آمدن آب مایع آنها شود و از تشکیل مولکول های پیچیده جلوگیری کند و در نتیجه مواد اولیه حیات را مهار کند.

این یافته‌ها شگفت‌انگیز هستند زیرا ستارگان کم‌جرم مانند آن‌هایی که در این مطالعه مشاهده شده‌اند رایج هستند و انتظار می‌رود که اغلب میزبان سیارات فراخورشیدی باشند، اما این مطالعه نشان می‌دهد که برخی از آنها می‌توانند از جستجوی حیات بیگانه جلوگیری کنند. همچنین، این تحقیق نشان می دهد که کدام ستاره ها بیشتر میزبان سیارات قابل سکونت هستند.

یک نوع متفاوت از دینام ستاره

برای ستارگان با اندازه متوسط مانند خورشید، مغناطش سطح مربوط به چرخش ستاره است که شبیه یک دینام ستاره ای است. این بدان معناست که از چرخش های ستاره ای می توان برای ارزیابی ویژگی های فیزیکی ستارگان، مانند میدان های مغناطیسی آنها، و کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه تعامل اجرام ستاره ای با محیط خود، مانند سیارات فراخورشیدی اطرافشان، استفاده کرد.

اخترفیزیکدانان قبلا مغناطیس ستارگانی را که جرم کمتری نسبت به خورشید دارند، فرض می‌کردند، ستاره‌هایی که می‌توانستند بسیار سریع یا بسیار آهسته بچرخند، به همین ترتیب. این امر دانشمندان را به این نظریه سوق داد که ستاره های کوچک احتمالا میدان مغناطیسی ضعیفی دارند. این نظریه نشان می دهد که چنین ستاره هایی میزبان ایده آل برای سیارات قابل سکونت خواهند بود.

هر چند یک اخطار وجود داشت. کائو خاطرنشان کرد: نمونه هایی وجود دارد که به نظر می رسد این ساعت چرخشی ستاره ای متوقف شده است. با افزایش سن ستارگان، چرخش آنها کند می شود زیرا ستاره ها حرکت زاویه ای خود را از دست می دهند.

کائو و مارک پینسون، استاد نجوم در دانشگاه ایالتی اوهایو، روش جدیدی را برای مطالعه لکه‌های ستاره‌ای که در نتیجه فعالیت مغناطیسی ستاره‌ها تشکیل می‌شوند، ابداع کردند. این روش به آنها اجازه داد تا میدان های مغناطیسی ستاره ای را تعیین کنند.

این دو محقق و همکارانشان داده های 136 ستاره واقع در یک خوشه ستاره ای باز به نام خوشه زنبور عسل یا مسیه 44 (M44) را در فاصله 610 سال نوری از زمین تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه نشان داد که برخی از ستارگان کم جرم در خوشه کندو دارای میدان مغناطیسی قوی تر از حد انتظار هستند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که برخی از ستاره‌ها در خوشه Hive ناهنجاری‌های چرخشی را نشان می‌دهند که مدل‌های کنونی تکامل ستاره‌ای را به چالش می‌کشد. یافته های این تحقیق جدید همچنین نشان می دهد که میدان های مغناطیسی این خوشه باز انتظارات را زیر پا می گذارد. کائو گفت: دیدن ارتباط بین تقویت مغناطیسی و ناهنجاری های چرخشی فوق العاده هیجان انگیز بود. این یافته ها نشان می دهد که ممکن است فیزیک جالبی در این منطقه وجود داشته باشد.

کائو و همکارانش بر این باورند که وقتی هسته و لایه بیرونی ستاره به دلیل سرعت چرخش از هم جدا می شوند و دوباره همزمان می شوند، نوعی مغناطیس در اطراف این ستارگان کوچک شکل می گیرد که به طور چشمگیری با خورشید متفاوت هستند.

کائو گفت: “ما در حال یافتن شواهدی هستیم که نشان می دهد نوع متفاوتی از مکانیسم دینام وجود دارد که مغناطیس این ستاره ها را به حرکت در می آورد.” گام بعدی ما این است که بررسی کنیم آیا مغناطش تقویت شده نیز در مقیاس بسیار بزرگتر رخ می دهد یا خیر. اگر بتوانیم بفهمیم در درون این ستارگان چه می گذرد، علم را به مسیر جدیدی هدایت خواهیم کرد.